قاعده یک فرایند تصمیم سازی نظام مند است که منجر به استفاده از اطلاعات در یک مسیر سازگار و قابل پیش بینی می شود(پول،1999). با توجه به نظر ویلیام پول (1999،صص4-3)، سه نوع قاعده وجود دارد: قاعده نوع اول : این دسته از قواعد، تعامل بین انسان با محیط پیرامون را بر قرار می کنند. برای این نوع قواعد، اصول مهندسی بهینه، به معنای قاعده ی بهینه است. به طور مثال، در ساخت ترموستات به عنوان یک وسیله‌ی کنترل کننده ی گرما، رعایت اصول مهندسی در طراحی فرایند کنترل گرما، به معنای رعایت قاعده بهینه ترمودینامیک است. قاعده نوع دوم : این دسته از قواعد، تعامل میان افراد را با یکدیگر تنظیم می کنند. در این حالت فقدان یک قاعده میان افراد می تواند تاثیرات نامطلوب رفاهی زیادی داشته باشد. در اینجا قانون می تواند مصداق بارزی از قواعد نوع دوم باشد. قاعده نوع سوم : این دسته از قواعد، مبنای شکل گیری تصمیم گیری های نهادها هستند. شناسایی منافع ناشی از یک طرح و رفتارهای ناشی از اجرای یک سیاست، موضوعاتی هستند که در این نوع قواعد مورد توجه قرار می گیرند. در واقع قواعد سیاست های پولی از منظر پول(1999) این نوع هستند.
)