حسابداری خوب، داده ها را به اطلاعات تبدیل می کند. حسابداری درآمد ملی به دو دلیل مورد مطالعه قرار می گیرد. نخست، حسابداری درآمد ملی یک ساختار رسمی برای مدلهای مبتنی بر نظریه کلان ارائه می دهد. ستانده (Output) به دو روش تقسیم می شود. از طرف تولید، ستانده به نیروی کار به صورت دستمزد و به سرمایه به صورت بهره و سود سهام پرداخت می شود. در طرف تقاضا، ستانده مصرف یا برای آینده سرمایه گذاری می شود. در طرف تولید، تقسیم ستانده بین عوامل تولید (مانند دستمزد و غیره) چارچوبی برای مطالعه رشد و عرضه کل فراهم می کند. از طرف تقاضا، تقسیم درآمد بین مصرف، سرمایه گذاری و غیره چارچوبی برای مطالعه تقاضای کل فراهم می کند. حسابهای نهاده و ستانده یا تقاضا و تولید لزوماً در تعادل برابرند. به علاوه، با توجه به ستانده حقیقی، حسابهای درآمد ملی شامل معیارهایی از سطح کلی قیمت است. این مبنایی برای بحث درباره تورم ارائه می دهد. دلیل دوم آنست که مطالعه حسابهای درآمد ملی به یادگیری تعدادی از اعداد تقریبی برای تعیین وضعیت اقتصاد کمک می کند. درحالی که حفظ کردن آمارهای دقیق یک نوع اتلاف زمان است، دانستن مقادیر تقریبی برای پیوند نظریه با دنیای واقعی مهم است (Dornbusch, et al., 2011) . قواعد حسابداری درآمد ملی شامل چندین اتحاد حسابداری مهم است. اتحاد حسابداری یک معادله است که به علت روش تعریف متغیرها در معادله باید برقرار باشد. اتحادهای حسابداری مشخص می کنند که چگونه متغیرهای مختلف با یکدیگر رابطه دارند (Mankiw, 2004).
)