نظریه مودیلیانی و میلر (M & M)، در سال 1958 مطرح و به بررسی ارتباط بین ساختار سرمایه بنگاه و تامین مالی و سیاست تقسیم سود و ارزش آن می‌پردازد. این دو پژوهشگر که بعد ها در سال 1990 جایزه نوبل را دریافت نمودند ثابت کردند که با وجود مجموعه‌ای از مفروضات محدود‌کننده، ارزش بنگاه تحت تأثیر ساختار سرمایه و شیوه تأمین مالی آن قرار نمی‌گیرد. مودیلیانی و میلر در نظریه اول خود با در نظر گرفتن فرضیه‌هایی نشان دادند که ارزش شرکت مستقل از ساختار سرمایه (میزان تأمین مالی شرکت از طریق بدهی یا انتشار سهام)، سیاست‌های مالی (نظیر مدیریت جریان نقد) و سیاست تقسیم سود (میزان سود تقسیمی) است.
)